Anteny zewnętrzne stosujemy w celu zwiększenia zasięgu sieci. Zwiększenie zasięgu następuje poprzez skupienie sygnału radiowego i wysłaniu go w określonym kierunku, a nie jak niektórzy błędnie myślą poprzez wzmocnienie sygnału (do tego służą wzmacniacze; antena nie jest takim wzmacniaczem).

Parametry anten:
- charakterystyka promieniowania
- kąt apertury (kąt promieniowania)
- zysk energetyczny
- polaryzacja

Kąt apertury - kąt, wewnątrz którego antena wypromieniowuje maksymalną moc oraz wewnątrz którego jej czułość jest największa.

Zysk energetyczny - jest to wyrażona w decybelach miara, jak dobrze antena promieniuje w określonym kierunku. Liczba ta oznacza, jak skuteczna jest antena w porównaniu do teoretycznej anteny izotopowej (to od jej nazwy bierze się litera "i" w jednostce dBi). Zwiększenie zysku uzyskuje się poprzez skupienie wysyłanego sygnału.

Polaryzacja - energia wypromieniowana z anteny nadawczej przeważnie jest spolaryzowana w płaszczyźnie poziomej, pionowej lub kołowej, jeżeli zależy nam na dobrej jakości połączenia, powinniśmy spolaryzować obie anteny w tej samej płaszczyźnie.

Podział anten ze względu na charakterystykę promieniowania:
1. anteny dookólne
2. anteny kierunkowe
2.1. anteny paraboliczne
2.2. anteny sektorowe
2.3. anteny Yagi-Uda (Yagi)

1. Anteny dookólne. Wysyłają i odbierają fale radiowe we wszystkich kierunkach płaszczyzny poziomej jednakowo. Ich charakterystyka promieniowania to zazwyczaj okrąg (kąt apertury: 360º), w którego środku znajduje się antena (centralnie nad i pod nią pokrycie jest najgorsze, przez co charakterystyka "ma w środku dziurę"). Promień okręgu charakterystyki zależy proporcjonalnie od zysku anteny, czyli im większy jest zysk anteny tym większy promień pokrycia. Anteny dookólne używane są w sieciach, w których klienci są rozproszeni na dużym obszarze wokół anteny. Anteny te mają polaryzację pionową.

Antena dookólna

2. Anteny kierunkowe. Wysyłają i odbierają fale radiowe w jednym wybranym kierunku. Charakterystyka promieniowania oraz zysk zależy od konstrukcji anteny. Anteny kierunkowe o większym koncie apertury mają zazwyczaj mniejszy zysk, pokrywają one większy obszar, ale działają na mniejszą odległość. Do połączenia dwóch odległych punktów stosuje się anteny o małym koncie apertury, ale o dużym zysku, to pozwoli osiągnąć nam dobrą jakość połączenia.

2.1. Anteny paraboliczne. Można je podzielić na dwa rodzaje: - z czaszą pełną (talerz), - z czaszą siatkową. Anteny te nie pokrywają dużego obszaru lecz skupiają wiązkę fal radiowych (mały kąt apertury), dzięki temu posiadają największy zysk i największą kierunkowość ze wszystkich rodzajów anten. Mają zastosowanie właściwie tylko w połączeniach na duże odległości typu punkt-punkt. Mogą być polaryzowane zarówno pionowo jak i poziomo.

Antena paraboliczna z czaszą pełną

2.2. Anteny sektorowe. Są bardzo podobne do anten dookólnych, ale ich maksymalny kąt apertury nie wynosi 360º lecz maksimum 180º, minimalny kąt apertury nie jest określony. Stosuje się je w połączeniu typu punkt-wielopunkt (punkt dostępowy - stacja klienckie), w którym klienci znajdują się w jednym określonym kierunku. Anteny sektorowe mają polaryzację pionową.

2.3. Anteny Yagi-Uda (Yagi). Wyglądają jak zwyczajna antena telewizyjna. Ich kąt apertury wynosi przeważnie 15º - 60º. Stosuje się je do połączeń typu punkt-punkt jak i punkt-wielopunkt, mają większy zysk niż anteny sektorowe. Anteny Yagi-Uda można polaryzować pionowo i poziomo.